SZUKAJ
pytania dotyczące życia i Boga
SZUKAJ
Wielu z nas ma wyobrażenie idealnego Boga. Być może myślimy, że Bóg powinien doskonale nas rozumieć, kompetentnie się o nas troszczyć. Tak się składa, że są to cechy Stwórcy, o którym mówi nam Biblia.
Ludzkość poczyniła ogromne postępy w ostatnich latach. Możemy żyć dłużej niż nasi przodkowie, latać z naddźwiękową prędkością i mieć dostęp do świata za pomocą dotykowego telefonu. Jednak, gdy robimy postępy w jednych dziedzinach, zdajemy się cofać w innych. Z każdą dekada obserwujemy wzrost przestępczości, liczby rozwodów i samobójstw wśród nastolatków. Tysiące ludzi na świecie zaraża się wirusem HIV każdego dnia. Ponad sto milionów innych cierpi głód.
Lista nieszczęść mogłaby być dużo dłuższa. Na przykład w ubiegłych dziesięcioleciach na świecie miała miejsce rekordowa liczba konfliktów zbrojnych. Jeśli ludzkość jest Bogiem, to nie najlepiej sobie radzi. Pomimo wyżej rozwiniętej technologii, nadal obecne są spory na tle rasowym i wywołany przez złe rządy głód. A zatem, czy nie byłoby lepiej mieć Boga, który jest większy niż ludzkość; Boga, który może zaprowadzić nas dalej niż sami jesteśmy w stanie dojść?
Bóg opisany w Biblii jest takim Bogiem. Jest Stwórcą wszechświata – transcendentnym, wszechwiedzącym, wszechpotężnym bytem, który zawsze istniał i Swą siłą podtrzymuje istnienie całego świata. Mówi w Biblii o Sobie: „To Ja uczyniłem ziemię i na niej stworzyłem człowieka, Ja własnoręcznie rozpiąłem niebo”1. „Ja jestem Bogiem i nie ma innego, Bogiem i nie ma nikogo takiego jak Ja”2. „Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący”3.
W dzisiejszych czasach wielu uznaje Boga za pewnego rodzaju pole siłowe (fiz.), istniejące we wszystkim. Lecz nawet jeśli Boża moc podtrzymuje wszystko chwila po chwili, Bóg potrafi dużo więcej. Czy nie byłoby lepiej, gdyby Stwórca był np. bardziej jak rodzic, brat lub siostra, albo przyjaciel? Jak ktoś, z kim mógłbyś porozmawiać, opowiedzieć o swoich problemach, otrzymać od Niego radę, przeżywać z Nim swoje życie. Cóż takiego nadzwyczajnego jest w Bogu, który jest bezosobowy, niepoznawalny, odległy?
Pomimo Jego wielkości i inności, Boga Biblii można poznać i On chce być poznany. Chociaż Go nie widzimy, możemy z Nim rozmawiać, zadawać Mu pytania i słuchać Go. Zawsze odpowiada i prowadzi przez swoje Słowo – Biblię, którą wielu nazywa Jego listem miłosnym do nas.
Z Bogiem można utrzymywać taką więź, jaką się ma z bliskim członkiem rodziny. On sam nazywa tych, którzy Go znają, swoimi dziećmi, oblubienicą, przyjaciółmi. Bóg Biblii nie jest bezosobowy. Złości się, smuci, okazuje litość, dobroć i przebaczenie – doświadcza wielu uczuć. Ponadto posiada niebywałą inteligencję, osobowość i poczucie humoru. Możemy poznać nie tylko dotyczące Go suche fakty, lecz również Jego samego – tak, jak najlepszego przyjaciela, intymnie. „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga (…)”4.
Niektórzy myślą o Bogu jako o odległej Istocie, która stworzyła wszechświat i pozostawiła go samemu sobie [w filozofii pogląd ten jest znany jako deizm – przyp. tłum.]. Czy nie byłoby lepiej mieć Boga, który angażuje się w sprawy wszechświata, a w szczególności w to, co dzieje się na ziemi? A co z jedynymi w swoim rodzaju trudnościami, obowiązkami, wyzwaniami, wobec których jako ludzie stajemy? Czy nie byłoby lepiej mieć Boga, który rozumiałby te sprawy? Który w jakiś sposób wiedziałby, jak to jest starać się przetrwać w surowym świecie, który stworzył?
Bóg Biblii wie, co znaczy być jednym z nas. Jezus Chrystus jest nie tylko Jego Synem, lecz również Bogiem, który przybrał ludzką naturę i postać.„ Na początku było Słowo [Jezus], a Słowo [Jezus] było u Boga, i Bogiem było Słowo [Jezus]. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało pośród nas”5.
O Bożym Synu Biblia mówi: „Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty (…)”6. „On jest obrazem Boga niewidzialnego (…)”7. On jest „Bogiem Mocnym, Odwiecznym Ojcem”8, który „ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi”9. „W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: Bóstwo, na sposób ciała (…)”10. I „w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, (…)”11.
Jezus powiedział o sobie: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca”12. „A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał”13. Ponadto „Ja i Ojciec jedno jesteśmy”14.
Jezus będąc w pełni Bogiem, Jezus stał się również w pełni człowiekiem. Odczuwał głód, spał, płakał, jadł. Doświadczył każdego rodzaju trudności, których my doświadczamy, i wiele więcej. Dlatego Biblia mówi, że nie jest On kimś, kto „by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu”15.
A zatem Bóg Biblii nie pozostał z dala od bólu, cierpienia i zła w naszym świecie. Doświadczył takiego życia, jakiego my musimy doświadczać. Czas spędzony na tej planecie był dla Niego czasem ubóstwa i upokorzeń. Przyszedł na świat w ubogiej rodzinie, doświadczył pogardy i nienawiści, był niewłaściwie rozumiany nawet przez rodzinę i przyjaciół, wreszcie został niesprawiedliwie stracony.
Większość z nas chce być akceptowana i kochana. Chcemy, by inni naprawdę się o nas troszczyli, a nie tylko dawali nam powierzchowne zapewnienia o swej miłości. Chcemy, by ich troska była poparta czynami. Czy nie oczekujemy tego też od Boga? Czy nie byłoby idealnie, gdyby naprawdę się nami przejmował i dawał nam namacalne dowody swojej miłości?
Bogu Biblii naprawdę na nas zależy. Powiedział to. Biblia mówi, że „Bóg jest miłością”16. Lecz słowa nie wyrażają troski i zainteresowania tak, jak robią to czyny. W tym właśnie tkwi wyjątkowość i wielkość Boga. Naprawdę pokazał, jak bardzo Mu na nas zależy.
„W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy”17. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”18.
Bóg Biblii głosi, że jest doskonałym i świętym bytem. „Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności”19. Jako taki, pragnie czystych, nie mających żadnej skazy relacji z człowiekiem. Dlatego posłał własnego Syna, by przygotował nam drogę. Podążając nią staniemy się wobec Niego czyści. Jezus prowadził doskonałe moralnie życie, lecz został poddany torturom i ukrzyżowany, płacąc za wszystkie nasze grzechy. Umarł zamiast nas, w naszym imieniu – „On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą”20. „Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich”21.
Bogu tak ogromnie na nas zależało, że wydał nam swego Syna na śmierć za nasze grzechy. Tak bardzo Bóg chciał nas poznać. Był gotowy uczynić wszystko, co było konieczne, by uporać się z naszymi grzechami. Dzięki temu dowodowi Jego miłości możemy uzyskać całkowite odpuszczenie win i wejść w nieskażoną grzechem relację z Nim.
Czy te wszystkie straszne rzeczy dziejące się na świecie są dowodem, że dobry i wszechmocny Bóg nie istnieje? Niekoniecznie. Nawet doskonały Bóg może pozwolić, by złe wydarzenia miały miejsce przez jakiś czas. Wie dokładnie, co się dzieje na świecie i wszystko, co się wydarza, uwzględnia w swoim wielkim planie.
Bóg Biblii zapewnia, że nic na świecie nie dzieje się bez Jego zgody. Jest ponad wszystkim: „Któż rzekł i stało się, gdy Pan tego nie nakazał?”22; „Obwieszczam od początku to, co ma przyjść, i naprzód to, co się jeszcze nie stało. Mówię: Mój zamiar się spełni i uczynię wszystko, co zechcę”23; „Zamiar Pana trwa na wieki; zamysły Jego serca – poprzez pokolenia”24; „Wiele zamierzeń jest w sercu człowieka, lecz wola Pana się ziści”25.
To jednak nie znaczy, że wszystko, co dzieje się na świecie, podoba się Bogu. Jedno z kluczowych sformułowań w modlitwie, której Jezus nauczył uczniów brzmi: „Bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi”26. Boża wola wypełnia się zawsze w niebie, lecz nie zawsze na ziemi. Chociaż Bóg jest ponad wszystkim, nie wszystko, co widzi, Mu się podoba. Lecz z jakiegoś powodu pozwala na to (daje przyzwolenie, dopuszcza) – może ze względu na wolną wolę, którą ofiarował ludziom?
Lecz Bóg Pisma Świętego ma plan i nie spocznie „dopóki nie wykona On i nie urzeczywistni zamiarów swego serca”27. Co to za plan? Ostatecznym celem Boga jest zamieszkanie z ludźmi w całkowicie różnym od znanego nam środowisku. O tym innym świecie Biblia mówi: „«Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie BOGIEM Z NIMI. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już [odtąd] nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły». I rzekł Zasiadający na tronie: «Oto czynię wszystko nowe»”28.
Jeśli pomyślisz o jakimś ukończonym przez siebie projekcie, prawdopodobnie przypomnisz sobie poczucie celowości, które towarzyszyło ci w trakcie jego wykonywania. Czy chciałbyś, by to uczucie towarzyszyło ci przez całe twoje życie? Czy może istnieć Bóg, który stwarzając cię, powołał cię jednocześnie do jakiegoś zadania i może sprawić, że dostrzeżesz w nim swój cel?
Tak. Stwórca może to zrobić. Obiecuje, że może uczynić nasze życie znaczącym i celowym. „Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili”29. Możemy pozytywnie zmieniać życie innych ludzi. Możemy stać się częścią Jego mistrzowskiego planu.
Gdy budujemy z Nim relację, Bóg może tak kierować naszymi poczynaniami, byśmy czynili to, co Go zadowala i co leży w naszym najlepszym interesie: „myśl o Nim na każdej drodze, a On twe ścieżki wyrówna”30. Nie znaczy to, że nasze życie stanie się idyllą. Choroby, problemy i osobiste porażki pozostaną w nim obecne. Nasza egzystencja nie stanie się doskonała, lecz bogatsza. Korzyścią z poznania Boga są – jak sam mówi – „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie”31.
Większość z nas chce znaleźć w życiu miłość i akceptację. Można tę tęsknotę przyrównać do pragnienia, które chcemy ugasić. Ale tego pragnienia – pomimo naszych prób – nie zaspokajają pieniądze, dobra materialne, romanse czy zabawa. Czy nie byłoby wspaniale, gdyby Bóg potrafił zaspokoić to pragnienie i dać stałe zadowolenie z życia?
Bóg Biblii proponuje najpełniejsze życie. Jezus mówi: „Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości”32. Powiedział również: „«Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie”33. Bóg obiecuje ugasić to wewnętrzne pragnienie, którego nic ani nikt inny nie jest w stanie zaspokoić.
Zgodnie z Biblią jest tylko jeden prawdziwy Bóg, Stwórca wszystkich rzeczy. Jest idealny. Nie możemy zażyczyć sobie innego Boga, a nawet gdybyśmy mogli, dlaczego mielibyśmy to zrobić? Bóg prawdziwy jest najlepszym z możliwych.
Artykuł ten porusza jedynie powierzchownie kwestię opisu Boga w Biblii. Jeżeli chcesz zbadać tę sprawę głębiej, przeczytaj Ewangelię wg św. Jana. Jeśli szczerze pragniesz Go poznać i jeśli przedstawiony w Piśmie Świętym Bóg jest prawdziwy, czy nie byłoby naturalne, by się tobie ujawnił? On sam zapewnia: „Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”34.
Czy zastanawiasz się, w jaki sposób mógłbyś poznać tego idealnego Boga? Nawiązanie relacji z Bogiem przypomina wstąpienie w związek małżeński, ponieważ jest kwestią podjęcia dobrowolnej i świadomej decyzji, szczerego powiedzenia Bogu: „Chcę”.
Jezus Chrystus umarł za nasze grzechy, po trzech dniach zmartwychwstał i żyje nadal. Również nam proponuje nowe życie, jeśli tylko pokładamy w Nim nadzieję odpuszczenia nam grzechów: „To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”35. Bóg nikogo nie faworyzuje, gdyż wszyscy ludzie zostali stworzeni na Jego podobieństwo. Jego wieczna rodzina opisano jako: „wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków”36. Żaden grzech nie może przeszkodzić ci w nawiązania z Nim relacji. Bóg rozwiązał problem każdego grzechu poprzez śmierć swego Syna na krzyżu. Nie ma znaczenia, co zrobiłeś w przeszłości, wszystko zależy jedynie od tego, czy wierzysz, że Jezus umarł z twojego powodu.
Kiedy już wejdziesz w trwający wiecznie związek z Bogiem, powinien on być fundamentalnym elementem twojego życia i rozwijać się w miarę upływu czasu. Tak, jak w każdym związku, będą w nim lepsze i gorsze chwile, radości i smutki, ale będzie to relacja z Bogiem, który cię stworzył po to, byś Go poznał.
Czy dostrzegasz, jak Jezus pociąga ku sobie twoje serce? Powiedział przecież: „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną”37.
Jeśli chciałbyś teraz zaprosić Boga do swego serca, możesz się posłużyć poniższą modlitwą (lecz to nie sposób sformułowania jest ważny, a szczerość twojego serca):
„Drogi Boże, przyznaję, że jestem grzesznikiem. Dziękuję, że wziąłeś na Siebie karę za moje grzechy w osobie Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego. Pragnę otrzymać od Ciebie przebaczenie i rozpocząć z Tobą nowe życie. Proszę Cię, byś przyszedł do mnie jako mój Pan i Zbawiciel i był odtąd moim Bogiem. Uczyń mnie tym, kim chcesz, bym był”.
Jeżeli chciałbyś dowiedzieć się więcej o nawiązaniu relacji z Bogiem, zobacz „Osobiste poznanie Boga”.
Jeśli już podjąłeś tę decyzję, bardzo chcielibyśmy o tym wiedzieć. Prosimy, skontaktuj się z nami.
Jeśli masz pytania odnośnie kwestii poruszonych w tym artykule, chciałbyś uzyskać więcej informacji o poznawaniu Boga lub nawiązać kontakt z osobami z naszego ruchu, to również napisz do nas.
| ► | Właśnie zaprosiłam/zaprosiłem Jezusa do swojego życia (pomocne informacje)… |
| ► | Waham się przed podjęciem decyzji i proszę o bardziej szczegółowe wyjaśnienia… |
| ► | Mam pytanie… |
Przypisy: (1) Iz 45:12 (2) Iz 46:9 (3) Ap 1:8 (4) J 17:3 (5) J 1:1, 14 (6) Hbr 1:3 (7) Kol 1:15 (8) Iz 9:6 (9) Flp 2:8 (10) Kol 2:9 (11) Kol 1:16 (12) J 14:9 (13) J 12:45 (14) J 10:30 (15) Hbr 4:15 (16) 1J 4:8, 16 (17) 1J 4:9–10 (18) J 3:16 (19) 1J 1:5 (20) 2Kor 5:21 (21) Iz 53:6 (22) Lm 3:37 (23) Iz 46:10 (24) Ps 33:11 (25) Prz 19:21 (26) Mt 6:10 (27) Jr 23:20 (28) Ap 21:3–5 (29) Ef 2:10 (30) Prz 3:6 (31) Ga 5:22–23 (32) J 10:10 (33) J 6:35 (34) Mt 7:7 (35) J 6:40 (36) Ap 7:9 (37) Ap 3:20
